Yuz yillar davomida odamlar bir vaqtlar harakatga keltirilgan, tashqi manbadan energiya olmasdan harakatda davom etadigan va foydali ishlarni bajaradigan mexanizm yaratishni orzu qilgan. Biroq biz biladigan har bir mashina energiya manbasini talab qiladi. Masalan, shamol tegirmonlarining qanotlari shamol energiyasi tufayli aylanadi, avtomobil dvigateli esa yoqilg’i yonganda ajralib chiqadigan energiyadan foydalanadi. Abadiy dvigatel g’oyasi shundaki, u ishi davomida o’zi uchun energiya ishlab chiqarishi kerak.

Boshqacha qilib aytganda, u har safar to’liq siklni amalga oshirganda, ya’ni asl holatiga qaytganida iste’mol qilganidan ko’ra ko’proq energiya ishlab chiqarishi kerak. Abadiy dvigatelni ishlab chiqishga harakat qilganlarning aksariyati qandaydir amaliy fikrlarga tayangan. Ular mexanizm hech qanday energiya talab qilmasdan suvni haydasa yoki donni maydalasa, naqadar ajoyib bo’ladi deb o’ylagan. Bunday dvigatelni yaratish mumkinmi?

Har qanday olim bu savolga salbiy javob beradi, chunki bunday mexanizmning mavjudligi tabiatning eng muhim qonunlaridan biri — energiyaning saqlanish qonuniga zid. Ushbu qonunga ko’ra, tabiatda energiya yaratilmaydi va yo’q bo’lmaydi ham. Energiya bir shakldan ikkinchisiga o’tishi, ajralib chiqishi, to’planishi yoki tarqalishi mumkin. Biroq uni yaratib bo’lmaydi va bu har qanday mexanizm energiya manbasiga ega bo’lishi kerakligini anglatadi. Insoniyat tarixida abadiy dvigatelni yaratish muammosini hal qilish uchun minglab urinishlar bo’lgan. Bu energiyaning saqlanish qonuni kashf etilishidan ancha oldin boshlangan. Hatto bu sodir bo’lganidan keyin ham, bunday qurilma nihoyat qurilganligi haqida ko’plab xabarlar paydo bo’lgan. Biroq keyinchalik har bir bunday holatda ixtirochining xatolari yoki oddiy firibgarliklar aniqlangan.