Meningit oʻziga xos kasallik emas. Bu miya qobigʻining yallig‘lanishi. Miya qobigʻi — miya va orqa miyani qoplaydigan toʻqima qatlamlari. Bu infeksiyaga turli xil bakteriyalar sabab boʻlishi mumkin boʻlsa-da, uni koʻpincha meningokokklar deb ataladigan bakteriyalar keltirib chiqaradi. Meningit boshning shikastlanishi va infeksiyasi, shuningdek, sil, koʻkyoʻtal, pnevmoniya, gripp va qizilcha kabi kasalliklardan keyingi asoratlar natijasida ham paydo boʻlishi mumkin. Koʻpgina hollarda, bu bakteriya tanaga tomoq orqali tushadi. Baʼzi odamlar bu bakteriyaning tashuvchisi boʻlib, oʻzlari kasallanmasligi mumkin. Tashuvchilar deb ataladigan bu odamlar infeksiyaning tarqalishiga oʻz hissasini qoʻshadi.

Bu infeksiyaga koʻproq bolalar moyil bo‘ladi. Har 5–10 yilda koʻplab meningit holatlari qayd etiladigan epidemiyalar roʻy berishi mumkin. Bakteriya dastlab qonda koʻpayadi va natijada tana harorati oshadi, titroq va terida qizil toshmalar paydo boʻladi. Koʻp oʻtmay, bakteriyalar miya qobigʻiga kirib borib, yalligʻlanish keltirib chiqaradi. Bunda boshda yuqori bosim hosil boʻlib, kuchli bosh ogʻrigʻiga olib keladi. Soʻngra boʻyin uvishib qoladi. Boʻyinni egish uchun qilingan har qanday urinish kuchli ogʻriq keltirib chiqargani uchun bemor uni iloji boricha qimirlatmaslikka harakat qiladi. Bemor koʻpincha hushidan ketadi va qayt qiladi. U talvasaga tushib, tanasida nazorat qilib boʻlmaydigan tortishish va titrash yuzaga kelishi mumkin.

Bu kasallikka qarshi kurashish uchun shifokorlar sulfamidli dori vositalari va antibiotiklardan foydalanadi. Mazkur kasallikdan oʻlim darajasini 10 foizgacha kamaytirishga erishildi. Agar uni davolash kashf etilmaganida, bemorlarning toʻrtdan uch qismi jon berar edi.