Avvalo, sheʼriyat nima? Sheʼriyat bu — maxsus shaklda yozilgan va aytilgan, hissiyotga toʻla va dilga singib boruvchi til. Sheʼrni nasrdan ajratib turadigan narsa qofiyadir. Shunga koʻra, sheʼriyat qanday boshlanganini aniqlashimiz mumkin. Albatta, biz sheʼrni kim birinchi boʻlib va qachon yaratganini hech qachon bila olmaymiz. Ammo ibtidoiy odamlarning hayoti haqida baʼzi bir narsalarni bilganimiz sababli sheʼriyat qanday boshlanganini taxmin qilishimiz mumkin. Odamzod turli xil ritmik raqslarga tushishni til paydo boʻlishidan ancha oldin boshlagan. U tanasini harakatlantirgan, tovushlar chiqargan, gʻoʻldiragan, baʼzan jang yoki ov boshlanishidan oldin qichqirgan.

Shuningdek, u turli usullar bilan chalish mumkin boʻlgan doʻmbirani yaratgan. Koʻp oʻtmay odamzod oʻz maʼbudlariga murojaat qilish uchun turli tovushlar va doʻmbira ritmidan foydalanishni boshlagan. Ibtidoiy odam raqsini takomillashtira boshlagan va u rivojlanib borgani sari yanada murakkablashgan. Tez orada doʻmbira chertishdan koʻra ilohiy qoʻshiqlarning soʻzlari muhimroq ahamiyat kasb eta boshlagan. Bunday marosimning boshlovchisi oʻziga xos shoir yoki baxshi boʻlgan.

Shu bilan birga, ming yillar davomida odamga u koʻrgan va eshitgan ritmlar — suv, shamol, qushlar parvozi, hayvonlarning ritmik harakati taʼsir koʻrsatgan. Bu ritmlarning ayrimlarini takrorlashga harakat qilib, odam sheʼriy tasavvurga murojaat qilgan. Keyin odamlar bu raqs, qoʻshiq va afsunlarni saqlay boshlagan. Ular avloddan-avlodga oʻtib, sheʼriyat turiga aylangan.

Miloddan avvalgi V asrda qadimgi Yunonistonda sheʼriy asarlar maʼlum bir voqealar uchun maxsus yozilgan boʻlsa-da, ammo ular musiqa va raqs bilan birga ijro etilishda davom etgan. Keyinchalik yunonlar tomonidan sheʼriyatning o‘ziga xos turi yaratilgan boʻlib, bu sheʼriy asarlarda qahramonliklar haqida hikoya qilingan yoki turli odamlarning hayoti tasvirlangan.